جام جهانی تمام شد و ایتالیا برنده شد. زیدان در اوج ابهت و محبوبیت و در آخرین بازی فوتبال خود با سر به سینه بازیکن ایتالیایی کوبید و اخراج شد!!!بر خلاف بسیاری از کسانی که کار زیدان را تقبیح می کنند به نظر من بزرگترین درس جام جهانی را از این حرکت وی می توان آموخت.زیدان به ما می گوید مهم نیست که نیمی از جمعیت جهان تو را نگاه می کنند و مهم نیست که نام و آوازه و عظمت تو به خطر می افتد و یا خاطره بدی در اذهان ثبت می شود.مهم نیست که همگان کارت را احمقانه بدانند و یا بعدا مجبور به ابراز پشیمانی و یا عذر خواهی بشوی.موضوعات بسیار مهم تری هم وجود دارند که از شهرت و اعتبار و محبوبیت و جام جهانی فوتبال با ارزش ترند.فوتبال بخشی از زندگی یا حرفه وی است و همه آنها باید در خدمت او باشد و نه او همچون ماشینی در خدمت فوتبال.زیدان بازیکن فکور و با هوشی است و در سن 34 سالگی از بسیاری از هیجانات بازیکنان کم تجربه منزه است. و اصولا آرام و کم حرف است.وی سالها در ایتالیا بازی کرده و با فرهنگ و روحیات آنها آشناست.در جایی که بازیکن بد اخلاق ایتالیایی هر حرفی به زبان می آورد و هیچ قانونی برای دفاع از حقوق زیدان وجود ندارد، زیدان به بهترین شکل پیام جام جهانی را در ذهن همه ما ثبت کرد.می توانست در یک فرصت مناسب دور از چشم ناظر تلافی کند اما مردانه عمل کرد.همه کارش را زشت و مخوف و شاید احمقانه بدانند اما هیچ کسی به اندازه زیدان نگاه ارزشی به فوتبال از خود نشان نداده است.در مقابل توهین و نژاد پرستی حرکتی انجام داد که درست بود و در تاریخ ثبت شد.در مقابل ضعف قانون و بی توجهی داور حرکتی کرد که به نظر من یک حرکت با ارزش و قابل تقدیر است و او را تحسین میکنم.