آتش عشـــــــق

آتـشــي از عـشــــق بـــر جـانــم زدي ســـوزشي جــان ســوز بـر آنـم زدي

مـرهـمش را هـم بگــويم از چــه بـود هـر چـه بودش قـلـب را از تن ربـود

مـرهـمـش از جـنـس آتـش بـود و بس او نبـــودش،کـس نبـــود فـريـــادرس

از دلـــم گفـتـــم کـه اي فــــريـــادرس داد دل نشـنـيــــده اي،بــــــر داد رس

مـرهـمـش زان آتـش جان ســوز بــود آن که جـان را سوختش دل را ربــود

نام او عشق است و مشهور او به مهر وز رخش باطل بگـردد هـر چه سحـر

آتـشـي زان عـشـق پـاکـت در دل است جز به اين مِي،هـر شرابي باطل است

قـلـب تــو درياي عـشـق است اي نگـار اي کــه پــايـيـزم،بهـــــاري،نـوبهـــار

تـک درختــي خـشـک بـودم يـــاس مـن قـلـب و دل پــر شد ز عـطـر يـاسـمن

نــوبهــــــارم، تـک سـوارم،اي نگـــــار عـشـق و مهـــرت شـد بـرايـم يـادگـار